انسان‌های بزرگ همواره در اندیشه دیگرانند و دل در گرو خدمت به مردم می‌نهند.سعدی شیرازی، از جمله این بزرگان است که هم خویش را به این صفت آراست و هم دیگران را به این خیر بزرگ فراخوانده است.
وی که سال‌ها جهت کسب حکمت و تجربه، تلخی سفر را تحمل کرد و به تعبیر خودش، «تا دورترین نقاط جهان نیز به پیش رفت»، نخستین مسئله‌ای که پس از آن سفر پرمایه، ذهنش را به خود مشغول ساخت، خدمت به مردم بوده است تا بر ایشان تحفه‌هایی از علم و معنویت به ارمغان آرد و کام آنان را با سخنانی شیرین‌تر از قند حلاوت بخشد، چنان که خود، این گونه سروده است:
- ۹۵/۰۸/۱۵